Pinus parviflora Goldilocks to wolno rosnąca odmiana sosny drobnokwiatowej. Angielskie słowo „Goldilocks” po polsku oznacza „Złotowłosa” (od charakterystycznych złotych loków tytułowej bohaterki bajki „Złotowłosa i trzy misie”), co w pełni oddaje wygląd tej rośliny, której igły w słońcu mają kolor jasnożółty w odcieniu mango i są lekko skręcone. Intensywność wybarwienia igieł zależy od ilości światła. Im mniej słońca, tym igły są bardziej zielone. Najintensywniejszy, białożółty kolor mają wiosenne przyrosty. Później igła lekko zielenieje i latem, w naszym klimacie, często żółte pozostają tylko końcówki igieł. Jesienią część igieł ponownie przybiera złocistą barwę. Odmiana ta rośnie dość wolno – roczne przyrosty mają ok. 10 cm długości. Po 10 latach dorasta do ok. 80 cm wysokości i ok. 70 cm szerokości. Odznacza się wzniesionym, zwartym, ale nieco nieregularnym pokrojem.

WYMAGANIA
Sosna drobnokwiatowa Goldilocks preferuje pełne słońce lub niewielki półcień. Czasami, zwłaszcza u młodych roślin, słońce może przypalać żółtą igłę. Z tego względu, jeśli to możliwe, korzystniej jest ją sadzić w miejscach lekko ocienionych lub osłoniętych przed południowym słońcem. Jest rośliną bardzo wytrzymałą na suszę i zanieczyszczenia powietrza. Preferuje gleby suche lub lekko wilgotne, ale nie toleruje ciężkich i podmokłych. Jest w pełni odporna na mróz.

ZASTOSOWANIE
Roślina doskonała do sadzenia na terenach suchych. Pięknie wygląda zarówno w dużych, jak i małych ogrodach, tworząc w nich wspaniały, żółty akcent. Nadaje się również do ogrodów skalnych oraz japońskich. Z powodu niewielkich wysokości można ją sadzić pod liniami wysokiego napięcia.

POCHODZENIE/NAZEWNICTWO
Piękna odmiana o zawiłej historii i nazewnictwie: pochodząca z Japonii, została wprowadzona do uprawy ok. 1980 r. w Kanadzie przez doktora Henry’ego Landisa. Po jego śmierci John Verkade wraz z synem Davidem nabył należącą do kolekcji zmarłego roślinę oznaczoną jako ‘Tensu Kasu’, i za przyczyną J.W. Spingarna przemianował ją na ‘Dr Landis Gold’. Tymczasem podobną roślinę sprowadził z Japonii do Stanów Zjednoczonych przed 1999 r. Billy Schwartz, przyjaciel Boba Finchama z Filadelfii. Schwartz nazwał ją ‘Goldylocks’: taka pisownia była umyślna (ang. ‘Goldilocks’ to polska „Złotowłosa”, czyli postać z bajki „Złotowłosa i trzy misie” – przyp. Mykoflor). Fincham sądzi, że jest to ta sama roślina, co ‘Tenysu-kazu’, z którym to poglądem zgodzili się również A.G. Auders i D.P. Spicer (autorzy Encyklopedii – przyp. Mykoflor). Synonimy: Pinus parviflora Tenysu-kazu, Pinus parviflora Dr Landis Gold, Pinus parviflora Goldylocks. Pochodzenie i nazewnictwo odmiany ustalono na podstawie: Aris G. Auders, Derek P. Spicer “Royal Horticultural Society Encyclopedia of Conifers: A Comprehensive Guide to Cultivars and Species”, London: Royal Horticultural Society, 2012.

Pinus parviflora Fukai to wolno rosnąca, przyjmująca w starszym wieku kształt piramidy, odmiana sosny drobnokwiatowej. Pokrój wyprostowany, drzewkowaty, z wyraźnie wyprowadzonym przewodnikiem i charakterystycznie, poziomo ułożonymi pędami bocznymi. Po 10 latach dorasta do ok. 1,5 m wysokości i ok. 1 m szerokości. Cechą charakterystyczną tej odmiany są jej igły z dużymi, kremowożółtymi przebarwieniami. Niekiedy na wiosnę (przy niesprzyjających warunkach pogodowych) są one przypalane przez słońce, ale stosunkowo szybko się regenerują. Igły zebrane są w pęczki po pięć, lekko skręcone i skierowane ku górze wzdłuż pędów. Na dłuższych przyrostach igły są rzadziej osadzone, przez co wyraźnie widoczna jest gładka, oliwkowa kora. Na wierzchołkach igły tworzą nieco gęściejsze pędzelki.

WYMAGANIA
Sosna drobnokwiatowa Fukai to odmiana stosunkowo łatwa w uprawie. Preferuje gleby umiarkowanie żyzne i wilgotne, ale nie toleruje nadmiaru wody. Najlepiej sadzić ją na stanowiskach słonecznych (dla lepszego wybarwienia) i osłoniętych. Całkowicie odporna na mróz.

ZASTOSOWANIE
Malowniczy pokrój, delikatna igła i charakterystyczna barwa igieł sprawiają, że Pinus parviflora Fukai będzie urokliwie wyglądać w każdym ogrodzie. Jeśli ktoś ma ogród w stylu orientalnym to w żadnym wypadku nie powinien pominąć tej odmiany.

POCHODZENIE/NAZEWNICTWO
Odmiana uzyskana w Szwecji przed 1975 rokiem przez Tage Lundella. Pinus parviflora ‘Fukai Seedling’, którą G. Haddow wymieniał w ofercie handlowej przed 1993 rokiem, uważana jest przez Welch & Haddow (1993) za tą samą odmianę. Z tym poglądem zgodzili się A.G. Auders i D.P. Spicer (autorzy Encyklopedii – przyp. Mykoflor). Synonim: Pinus parviflora Fukai Seedling. Pochodzenie i nazewnictwo odmiany ustalono na podstawie: Aris G. Auders, Derek P. Spicer “Royal Horticultural Society Encyclopedia of Conifers: A Comprehensive Guide to Cultivars and Species”, London: Royal Horticultural Society, 2012.

Pinus parviflora Tanima-no-yuki to karłowa, wolno rosnąca odmiana sosny drobnokwiatowej o zwartym, nieregularnym pokroju. Po 10 latach może dorastać do 70 cm wysokości i 70 cm szerokości. Największą jej ozdobą są niebieskozielone igły, które w słońcu mają bardzo charakterystyczne, kremowobiałe przebarwienia. Intensywność wybarwienia igieł zależy od ilości słońca. Im mniej słońca tym igły są bardziej zielone. Najefektowniej wyglądają wiosenne przyrosty, na których rozwijająca się igła przez dość długi okres czasu jest całkowicie biała bez odrobiny zieleni. Później igła zmienia barwę i pomału staje się coraz bardziej zielona, a latem często białe pozostają tylko niektóre pęczki igieł lub ich końcówki. Młode pąki są czerwone.

WYMAGANIA
Sosna drobnokwiatowa Tanima-no-yuki lubi pełne słońce lub niewielki półcień. Jednak młode przyrosty często są przypalane przez słońce. Dlatego najlepiej sadzić ją w miejscach półcienistych lub osłoniętych przed południowym słońcem. Odmiana bardzo wytrzymała na suszę i zanieczyszczenia powietrza. Preferuje gleby suche lub lekko wilgotne, ale nie toleruje ciężkich i podmokłych. Według informacji podawanych przez niektórych amerykańskich szkółkarzy odmiana wytrzymuje temperatury do -30°C.

ZASTOSOWANIE
Pinus parviflora Tanima-no-yuki to odmiana o niespotykanym i przepięknym wyglądzie. Roślina doskonała do sadzenia na terenach suchych. Pięknie wyglądać będzie zarówno w dużych jak i małych ogrodach, tworząc w nich nietypowy biały akcent. Nadaje się również do ogrodów skalnych i na wrzosowiska. Polecana wszystkim miłośnikom pięknych roślin.

POCHODZENIE/NAZEWNICTWO
Odmiana wymieniona w 1990 r. w ofercie handlowej Kristick Nursery, Pennsylvania, USA. Błędna pisownia tego kultywaru to Tano-mano-uki i Tani-manu-uki. Podana wyżej nieprawidłowa pisownia jest wynikiem omyłkowej transkrypcji pierwotnej nazwy z języka japońskiego. W japońskim tanima znaczy „dolina”, no oznacza „na”, a yuki znaczy „śnieg”, zatem nazwa rośliny oznacza „śnieg w dolinie”. Pochodzenie i nazewnictwo odmiany ustalono na podstawie: Aris G. Auders, Derek P. Spicer Royal Horticultural Society Encyclopedia of Conifers: A Comprehensive Guide to Cultivars and Species, London: Royal Horticultural Society, 2012.

Pinus parviflora Tanima-no-yuki	Białe przyrosty
Zbliżenie igieł	Białe przyrosty
Białe przyrosty	Zbliżenie igieł