Karłowa, wolno rosnąca odmiana świerka serbskiego. Po 10 latach dorasta do ok. 40 cm wysokości i szerokości. Pokrój zwarty, gęsty, kulisty lub płaskokulisty, ale z wiekiem przybiera kształt niewysokiego, szerokiego stożka. Przyrosty roczne bardzo krótkie, 3-4 cm długości. Jedynie na młodych 2-3 letnich roślinach przyrosty mogą być zdecydowanie dłuższe i grubsze. Później wracają do swojej naturalnej wielkości. Igły krótkie, z wierzchu błyszczące, ciemnozielone, od środka mocno srebrzyste. Na górnej stronie pędów igła delikatnie do nich przylega ukazując tylko swoją zieloną stronę, natomiast od spodu jest mocno nastroszona i przez to srebrna. Daje to wspaniały efekt dwubarwności świerka. Roślina nisko szczepiona lub zaszczepiona na niewysokim (10-20 cm) pieńku. Do sprzedaży oferujemy materiał 2 lub 3 letni.

WYMAGANIA
Picea omorika Pimoko preferuje gleby umiarkowanie wilgotne i żyzne, dobrze zdrenowane. Należy sadzić go na stanowiskach słonecznych lub lekko ocienionych.

ZASTOSOWANIE
Picea omorika Pimoko to doskonała roślina do małych ogrodów, na skalniaki i wrzosowiska. Nadaje się również do prowadzenia w pojemnikach, dzięki czemu można nią ozdabiać tarasy i balkony.

POCHODZENIE/NAZEWNICTWO
Odmiana znaleziona, jako czarcia miotła przez A. Wuestemeyer, Niemcy. Opisana pierwszy raz w Biuletynie Amerykańskiego Towarzystwa Drzew Iglastych w 1984 roku.

Kulista, żółta, wolno rosnąca odmiana świerka serbskiego. Dorasta do ok. 60 cm wysokości i ok. 70 cm szerokości. Rośnie wolno, początkowo kuliście, ale w starszym wieku ma tendencję do wyprowadzania wierzchołków, przez co uzyskuje owalny pokrój. Dla zachowania kulistego kształtu należy skracać pędy wyciągające się mocno w górę. Igły krótkie, na wiosennych przyrostach mocno wybarwione na żółto, jesienią przyjmują barwę zielonożółtą. Od spodu mają intensywny, srebrny kolor, dzięki czemu duże egzemplarze tej odmiany mienią się srebrnozłotymi odcieniami. Latem na młodych roślinach żółta igła może być delikatnie przypalana przez słońce, ale z wiekiem odmiana staje się odporna na poparzenia słoneczne. Roślina szczepiona na wysokości 60-80 cm.

WYMAGANIA
Picea omorika Peve Tijn jest odmianą całkowicie odporną na mróz. Preferuje gleby umiarkowanie wilgotne i żyzne, dobrze zdrenowane. Należy sadzić ją na stanowiskach słonecznych, ponieważ wówczas intensywnie się wybarwia.

ZASTOSOWANIE
Świerk serbski Peve Tijn to doskonała roślina do małych ogrodów, na skalniaki i wrzosowiska. Nadaje się również do prowadzenia w pojemnikach, dzięki czemu może ozdabiać tarasy i balkony.

POCHODZENIE/NAZEWNICTWO
Odmiana znaleziona, jako mutacja na Picea omorika Nana, w holenderskiej szkółce Vergeldt w 1986 roku.

Kulista, żółta, wolno rosnąca odmiana świerka serbskiego. Dorasta do ok. 60 cm wysokości i ok. 70 cm szerokości. Rośnie wolno, początkowo kuliście, ale w starszym wieku ma tendencję do wyprowadzania wierzchołków, przez co uzyskuje owalny pokrój. Dla zachowania kulistego kształtu należy skracać pędy wyciągające się mocno w górę. Igły krótkie, na wiosennych przyrostach mocno wybarwione na żółto, jesienią przyjmują barwę zielonożółtą. Od spodu mają intensywny, srebrny kolor, dzięki czemu duże egzemplarze tej odmiany mienią się srebrnozłotymi odcieniami. Latem na młodych roślinach żółta igła może być delikatnie przypalana przez słońce, ale z wiekiem odmiana staje się odporna na poparzenia słoneczne. Do sprzedaży oferujemy materiał 2 lub 3 letni, nisko szczepiony lub zaszczepiony na niewysokim (15-20 cm) pieńku.

WYMAGANIA
Picea omorika Peve Tijn jest odmianą całkowicie odporną na mróz. Preferuje gleby umiarkowanie wilgotne i żyzne, dobrze zdrenowane. Należy sadzić ją na stanowiskach słonecznych, ponieważ wówczas intensywnie się wybarwia.

ZASTOSOWANIE
Świerk serbski Peve Tijn to doskonała roślina do małych ogrodów, na skalniaki i wrzosowiska. Nadaje się również do prowadzenia w pojemnikach, dzięki czemu może ozdabiać tarasy i balkony.

POCHODZENIE/NAZEWNICTWO
Odmiana znaleziona, jako mutacja na Picea omorika Nana, w holenderskiej szkółce Vergeldt w 1986 roku.